Αρχές Μαΐου του 2014. Ύστερα από μια πολύωρη διαδρομή και καθυστερήσεις προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Agusto Severo της πολιτείας του Rio Grande do Norte. Η Βραζιλία χωρίζεται σε 26 Πολιτείες και ένα ομοσπονδιακό κομμάτι, την Brasilia, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμα και το όνομα Estados Unidos do Brasil σημαίνει Ηνωμένες Πολιτείες της Βραζιλίας.
Ξενοδοχείο Marsallis, Ponta Negra. Είπα στον ταξιτζή.
-43 reais χωρίς ταξίμετρο είπε ο οδηγός, ή αν θέλετε ταξίμετρο, είναι επιλογή σας.
-Χωρίς ταξίμετρο.
Είχα ήδη πληροφορηθεί εκ των προτέρων για το κόστος της διαδρομής μια που είχα κρατήσει μόνο κάτι λίγα χρήματα σε reais, το Βραζιλιάνικο νόμισμα από το προηγούμενό μου ταξίδι. Και τούτο για να μπορώ να κινούμαι με ευχέρεια τις πρώτες ώρες μετά την άφιξή μου χωρίς άλλες διαδικασίες και πιθανόν προβλήματα.
Το ξενοδοχείο αποτελείται από μικρά διαμερίσματα του ενός δωματίου, ιδιωτικά που τα διαχειρίζεται μια κεντρική διεύθυνση τοποθετημένη από τους ιδιοκτήτες. Η ιδιοκτήτρια του δικού μας, η Φερνάντα υπήρξε πολύ εξυπηρετική, απάντησε σε όλες μας τις ερωτήσεις, μιλά εκτός τα Πορτογαλικά άπταιστα Αγγλικά και Αραβικά Η τιμή πολύ προσιτή, 100 reais τη βραδιά και το πρωινό μπουφέ με 13 reais το άτομο για όσους επιθυμούν. Το δωμάτιό μας καθαρό με ένα μικρό ψυγείο και μια κουζινίτσα Αμερικανικού τύπου (χωρίζεται μόνο με ένα πάγκο), που ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε. Ένα μπαλκόνι με θέα τη θάλασσα και στον τελευταίο όροφο ο χώρος για το πρωινό και η πισίνα. Η θάλασσα απέχει περί τα 300 μέτρα και σχεδόν ποτέ δεν είναι εντελώς ήρεμη. Είχαμε κάνει την κράτηση μέσω της airbnb για τρεις ημέρες αρχικώς που επεκτείναμε αργότερα για όλη την περίοδο.
Ο σκοπός μου, εκτός από τις διακοπές ήταν να ερευνήσω την δυνατότητα αγοράς ενός διαμερίσματος περίπου σαν αυτό που μένουμε. Η αρχική ιδέα ξεκίνησε νωρίτερα όταν σκεπτόμενος να επισκεφτώ έναν φίλο που δεν ήταν και τόσο καλά στην υγεία του και να συνδυάσω την παραμονή μου με διακοπές εκεί κοντά, στην περιοχή της πόλης Santos που γνώριζα τις θάλασσες από παλιά, όταν είδα πως μπορούσα να αγοράσω εκεί ένα στούντιο χάμω στη θάλασσα σε τιμή γύρω στις 100.000 reais. Για ισοτιμίες νομισμάτων επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.xe.com Άρχισα όμως να ερευνώ το περιβάλλον μέσω του διαδικτύου επειδή εκεί κοντά, σε απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων από την ακτή, είναι η πόλις Cubatão που παλαιότερα είχε χαρακτηριστεί σαν η πιο μολυσμένη πόλις του κόσμου. έτσι ψάχνοντας για καθαρές παραλίες έφτασα μέχρι εδώ.
Η Ponta Negra είναι το καμάρι της περιοχής, η πιο διαφημισμένη παραλία του Rio Grande do Norte σε μια απόσταση γύρω στα 8 χιλιόμετρα από το κέντρο του Natal.
Οι ομπρέλες στην παραλία είναι ιδιωτικές, ο κάθε ιδιοκτήτης χρησιμοποιεί ένα διαφορετικό χρώμα Νοικιάζεις την ομπρέλα γι όσο καιρό μένεις σε μια τιμή από 6-8 reais. Σου σερβίρουν ποτά ή αναψυκτικά αν το ζητήσεις. Ο κάθε ιδιοκτήτης έχει το περίπτερό του αλλά δεν λείπουν και οι μικροπωλητές που προσπαθούν να σου πουλήσουν τα πάντα και που πολλές φορές αν ξέρεις τις τιμές, παζαρεύοντας μπορεί να βρεθείς κερδισμένος.
Κλείσαμε θέση μέσω του ξενοδοχείου για μια περιήγηση. Ο οδηγός, αφού πήρε και μερικούς άλλους από άλλα γειτονικά ξενοδοχεία, άρχισε να μας ξεναγεί.
Σ’ αυτή την περιοχή δεν υπάρχουν ιδιωτικά σπίτια. Είναι όλο ξενοδοχεία. Αυτό εκεί το κτίριο έχει παραμείνει ατελείωτο επειδή οι κατασκευαστές είχαν παραβιάσει τους όρους κατασκευάζοντας έναν επί πλέον όροφο. Η πολιτεία τους σταμάτησε αλλά δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα να πληρώσουν το πρόστιμο, να γκρεμίσουν και να ξαναχτίσουν….
Προχωράμε κατά μήκος της Via Costeira, κάποιοι μικροί αμμόλοφοι στα αριστερά, κατόπιν μόνο η θάλασσα στα δεξιά και ξενοδοχεία στα αριστερά και κάπου εκεί, στις εκβολές του ποταμού Potengi, σταματήσαμε.
Αριστερά μας η γέφυρα Newton Navarro πρόσφατης κατασκευής και δεξιά μας το οχυρό Fortaleza dos Reis Magos. Το Natal (σημαίνει Χριστούγεννα) εγκαινιάστηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 1599 από τον καπετάνιο Manoel Mascarenhas Homem ή σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή από τον Jerônimo de Albuquerque αλλά η κατασκευή του οχυρού είχε λάβει χώρα 2 χρόνια πιο μπροστά. Οι ιθαγενείς που ζούσαν εδώ ήταν οι Tupis Potaguaras οι οποίοι με τα χρόνια ή εξοντώθηκαν, ή πέθαναν από αρρώστιες των Ευρωπαίων επειδή δεν είχαν αντισώματα γι’ αυτές ή συγχωνεύτηκαν ή κάποιοι τραβήχτηκαν προς τα ενδότερα.
Οι Πορτογάλοι έδιωξαν στην αρχή μια μεγάλη ομάδα από Γάλλους πειρατές ενώ κατά την περίοδο 1633 με 1654 ήταν υπό Ολλανδική κατοχή.
Είναι κάτι λιγότερο από 6 μοίρες νοτίως του Ισημερινού και σήμερα έχει κοντά στους 900000 κατοίκους. Ολόκληρη η Πολιτεία αριθμεί περί τα 3.5 εκατομμύρια κατοίκους. Είναι το κοντινότερο σημείο στην Αφρική και στην Ευρώπη και διαρκούντος του Δευτέρου παγκοσμίου πολέμου οι Αμερικανοί είχαν εδώ μια αεροπορική βάση και ένα εργοστάσιο παραγωγής Coca-Cola για τους στρατιώτες τους. Μας πέρασε από κάποια ιστορικά κτίρια στο κέντρο της πρωτεύουσας και κατευθυνθήκαμε να επισκεφτούμε το μεγαλύτερο δέντρο κάσιους στον κόσμο. Στην πορεία μας είναι μια βάση της αεροπορίας, barreia do inferno (φράγμα της κόλασης) περιφραγμένη που σύμφωνα με τον ξεναγό μας κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει εκεί μέσα Υπάρχει μόνο ένα κτίριο για τους επισκέπτες με κάποια μοντέλα αεροπλάνων και πυραύλων έξω από την βάση αλλά δεν είναι δυνατόν να δει κάποιος το εσωτερικό της βάσης.
Και τώρα στον Cajueiro de Pirangi, το μεγαλύτερο δέντρο κάσιους του κόσμου.
Αυτό το δέντρο το φύτεψε ένας ψαράς ο Luís Inácio de Oliveira to 1888. Μεγάλωσε γρήγορα και ο ψαράς πέθανε κάτω από τον ίσκιο του σε ηλικία 93 χρόνων.
Από μια γενετική ανωμαλία τα κλαδιά του δέντρου δεν αναπτύσσονται κάθετα προς τα πάνω αλλά οριζόντια με αποτέλεσμα να λυγίζουν προς τα κάτω από το βάρος τους, να ακουμπούν στο έδαφος και να αποκτούν καινούριες ρίζες χωρίς να παύει να θεωρείται πως είναι το ίδιο δέντρο.
Το 1984 καταχωρήθηκε
στο βιβλίο Guinness book of records
σαν το μεγαλύτερο δέντρο κάσιους στον κόσμο αν
και σήμερα ο τίτλος του κινδυνεύει από ένα άλλο δέντρο στη Βραζιλία επίσης.
Ο Cajueiro de Pirangi καταλαμβάνει μια επιφάνεια περίπου 8500 τετραγωνικών μέτρων και παράγει 70 με 80000 κάσιους σε κάθε συγκομιδή, το αντίστοιχο των 2,5 τόννων.
Στην περιοχή της Ponta Negra υπάρχουν αρκετά καλά εστιατόρια με προσιτές τιμές. Μας άρεσε και επισκεφτήκαμε πολλές φορές το Pinga Fogo. Κοντά στο ξενοδοχείο μας, καθαρό και σχεδόν πάντοτε γεμάτο. Είναι από εκείνα τα εστιατόρια που διαλέγεις μόνος σου τι θα φας,, αν θέλεις και κρέας περιμένεις να σου το ψήσουν και παρακολουθείς το ψήσιμο και στο τέλος περνάς από την ζυγαριά για να σου το ζυγίσουν. Πληρώνεις ανάλογα με το βάρος, η τιμή είναι η ίδια για οτιδήποτε έχεις στο πιάτο σου, η αξία καταγράφεται ηλεκτρονικά σε μια κάρτα που σου έχουν ήδη δώσει κατά την είσοδο και πληρώνεις στο ταμείο κατά την έξοδο. Εάν χρειαστείς επιδόρπιο ή συμπλήρωμα, χρησιμοποιείς πάντα την ίδια κάρτα.
Όταν χρειαζόμαστε μετρητά πηγαίναμε πάντα και βγάζαμε από τις μηχανές της τραπέζης Banco do Brazil που είναι στο Praia Shopping, σε μια απόσταση γύρω στο ένα χιλιόμετρο από το ξενοδοχείο μας. Η Banco do Brazil είναι η μόνη τράπεζα σ’ ολόκληρο το Natal που βρήκαμε να γίνονται δεκτές οι κάρτες μας. Μπορείς να βγάλεις μόνο μέχρι 500 reais την ημέρα ανεξάρτητα με το πιο είναι το επιτρεπτό όριο της κάρτας σου. Αν κάνεις λάθος στον κωδικό σου δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ίδια κάρτα για ολόκληρη την ημέρα.
Μας είπαν ότι το Natal είναι η πιο ασφαλής περιοχή της Βραζιλίας. Ρώτησα κάποιον που πουλούσε χυμούς από καρύδες και συχνά τον επισκεπτόμαστε για να δροσιστούμε αν αληθεύει και γιατί.
-Και βέβαια αληθεύει μου είπε. Εδώ είναι οι μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις της Βραζιλίας. Οι κλέφτες σέβονται τον στρατό. Αν είχε τότε δίκιο δεν ξέρω, Σήμερα, 3 χρόνια αργότερα είναι από τις πιο επικίνδυνες περιοχές της Βραζιλίας σε σύγκριση με τον πληθυσμό.
Και ένα ευτράπελο κατά την αναχώρησή μας. Είχα νοικιάσει ένα αυτοκίνητο από την Ponta Negra. Όταν πήγα να το παραδώσω με σκοπό να πάρω ταξί από εκεί για το αεροδρόμιο, ο υπάλληλος με έπεισε ότι μπορούσα να το παραδώσω στο αεροδρόμιο χωρίς επιβάρυνση και πως ήταν εύκολη η διαδρομή. Μου έδωσε οδηγίες αλλά στην έξοδο από τον κεντρικό δρόμο που είχε την επιγραφή ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ χάθηκα, επέστρεψα και πάλι χάθηκα γιατί βγαίνοντας στην έξοδο δεν υπήρχε άλλη επιγραφή. Άρχισα να ρωτώ τον κόσμο αλλά και πάλι χάθηκα μέσα στην πόλη δυο-τρεις φορές. Τότε σταμάτησα σε ένα σταθμό ταξί και είπα στον ταξιτζή. Πάρε τη γυναίκα και πήγαινέ την στο αεροδρόμιο. Εγώ θα σε ακολουθώ και πρόσεχε να μην σε χάσω.
Πήγα ξανά δυο φορές από τότε. Τον τύπο με τις καρύδες δεν τον είδα σ’ εκείνο το πόστο. Αλλά θα ξαναπάω. Αποφεύγω βέβαια να γίνομαι στόχος αλλά δεν αφήνω τον κίνδυνο να μου στερήσει μια καινούρια χαρά και μια καινούρια εμπειρία. Η Βόρειος Βραζιλία έχει ακόμα πολλά που θέλω να ιδώ και να απολαύσω. Διαμέρισμα δεν αγόρασα πάντως. Ο κύριος λόγος είναι ότι το Καναδικό δολάριο χάνει συνεχώς αξία σε σύγκριση με το Βραζιλιάνικο real. Κάπου 20%. έχει χάσει μέχρι σήμερα. Σχετικά με την καθαρότητα των νερών πάντως το θέμα το έχω ψάξει εξονυχιστικά. Όπου βγαίνουν ποτάμια τα νερά είναι κατά κανόνα ακάθαρτα. Αν κοιτάξεις τους χάρτες του google θα δεις ότι τα νερά είναι μαύρα στις εκβολές των ποταμών(μιλώ για τη Βραζιλία πάντα). Η κυβέρνηση κάνει μετρήσεις και τοποθετεί πινακίδες αν τα νερά βρεθούν ακάθαρτα έχει σαν όριο τα 1000 κολοβακτηρίδια για έναν προκαθορισμένο όγκο νερού για τα δείγματα που παίρνει. Οι περιοχές κοντά στο κέντρο του Natal είναι περισσότερο μολυσμένες. Οι παραλίες της Ponta Negra είναι ως επί το πλείστον καθαρές. Συμβαίνει όμως κατά την περίοδο των βροχών να πλημμυρίζουν οι υπόνομοι και να διαρρέουν στη θάλασσα. Επίσης σε πολλές πόλεις οι υπόνομοι διοχετεύονται στη θάλασσα σε μεγάλη απόσταση από την ξηρά. Όλες αυτές τις πληροφορίες τις έχω αντλήσει από αξιόπιστες πηγές όπως διατριβές φοιτητών και πανεπιστημιακούς. Ήταν και ο λόγος που δεν βιάστηκα να αγοράσω κάτι μολονότι τελικά είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι καθαρότερες παραλίες είναι στην Praia de Cotovelo, Κάπου 8 χιλιόμετρα από την Ponta Negra.
Praia de Cotovelo