Ελληνισμός ίσον Ζ ω ή

Γυρίζω πίσω μήπως τολμήσω
στο παρελθόν που οδηγεί
αιτίες νάβρω στο χρόνο σκάβω
το ριζικό μου να φανεί

Δέντρο που έχεις ρίζες μεγάλες
βαθειά στη γη
απ΄ τους καρπούς σου η Οικουμένη
ακόμα ζει

Ορδές βαρβάρων, χέρια κουρσάρων
λιθοβολούν
αιώνες τώρα το φύλλωμά σου
και προσπαθούν
τη δύναμή σου να ξεριζώσουν
μα δε μπορούν

Θάλασσα ήλιος και οι Θεοί
στο άγιο χώμα δίνουν πνοή
τις ρίζες τρέφουν και οι χυμοί
στο δέντρο δίνουν πάλι ζωή

Κι όσο το κόβουν μέρα αυτοί
τόσο τη νύχτα βγαίνουν βλαστοί
και η Ελλάδα για πάντα ζει

κι όσο το κόβουν τόσο ανθεί
όσο το κόβουν αυτό ανθεί
και ευωδιάζει όλη η γη

κι όσο το κόβουν αυτό καρπεί
κι όσο το κόβουνε οι καρποί
θρέφουν κι η Ελλάδα ξαναζεί

Ελληνισμός ίσον Ζ ω ή