Στα πέρατα της γης
να τρέξω θέλω
στο ξέσπασμα φυγής
λωτούς γυρεύω

Πανάρχαια πατρίδα
μ΄ έχεις εγκαταλείψει
προσμένω καταιγίδα
τον πόνο μου να πνίξει

Ποτέ δε θα σωπάσω
γαλήνη να γυρεύω
κι αν θύελλες περάσω
κι αν όλο ταξιδεύω

Πατρίδα μου μοιραία
θέλω να σε ξεχάσω
και θα φερθώ γενναία
μακριά σου αν ξαποστάσω

Στην αγκαλιά μιας νέας γης
να νιώσω τη σαγήνη
χαρές να πάρω κι ευτυχής
να πορευτώ με ειρήνη

Όμως βαθιά μου μέσα μου
σε κουβαλώ πατρίδα
κι αν φέρθηκες μπαμπέσικα
κι αναπαμό δεν είδα

Πώς θα μπορέσω πες μου πώς
μνήμες παλιές ν΄ αφήσω
τις όμορφές σου ακρογιαλιές
με κοντυλιά να σβήσω

Τα δάση τις βουνοκορφές
το ηλιοβασίλεμά σου
του Παρθενώνα τη θωριά
τα άγια χώματά σου

Αγγελική